Mianka (dopływ Nurca)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mianka
Mień
Ilustracja
Rzeka Mianka (Mień) we wsi Średnica
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Lokalizacja

Wysoczyzna Wysokomazowiecka

Rzeka 5 rzędu
Długość 27,15 km
Spadek

1,44‰

Źródło
Miejsce w okolicy wsi Szymbory-Andrzejowięta
Wysokość

157 m n.p.m.

Współrzędne

52°53′59,0″N 22°36′50,5″E/52,899722 22,614028

Ujście
Recypient Nurzec
Miejsce

na południowy zachód od Mienia

Wysokość

118 m n.p.m.[1]

Współrzędne

52°45′22,8″N 22°40′29,5″E/52,756333 22,674861

Położenie na mapie powiatu wysokomazowieckiego
Mapa konturowa powiatu wysokomazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Multimedia w Wikimedia Commons

Mianka (Mień[2]) – rzeka, prawy dopływ Nurca[3] o długości 27,15 km[4].

Źródła rzeki znajdują się w okolicy wioski Szymbory-Andrzejowięta na wysokości około 157 m n.p.m.[5] Płynie przez Wysoczyznę Wysokomazowiecką w województwie podlaskim. Przepływa przez miejscowości: Dąbrówka Kościelna, Kostry-Noski, Wyliny-Ruś i Mień, po czym uchodzi do Nurca.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Mianka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2018-02-26].
  2. ↑ Mianka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej (wynik wyszukiwania)]. Główny Geodeta Kraju, za: Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej (gazeter) PPWK – Warszawa 1991; Mapa topograficzna w skali 1:10 000; Protokół z posiedzenia KUNMiOF w dniach 28 – 29 września 2004. [dostęp 2018-02-26].
  3. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 162, ISBN 83-239-9607-5.
  4. ↑ Mianka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2018-02-26].
  5. ↑ Mapa topograficzna Polski, arkusz N-34-117/118, ISBN 83-7135-133-X, Warszawa, 1997
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mianka_(dopływ_Nurca)&oldid=70079446”